علوم میوه
ژیلا محمدی؛ لطفعلی ناصری؛ محسن برین
چکیده
ریزازدیادی یکی از روشهای رایج افزایش کلونهای سیب است. اما بقاء کم و رشد ضعیف این گیاهان پس از انتقال، استفادۀ گسترده از این روش را محدود میکند. میزان موفقیت این روش میتواند با استفاده از عاملهای زیستی مانند همزیستی با قارچریشۀ آربوسکولار افزایش یابد. در این پژوهش تأثیر همزیستی قارچریشه و نوع بستر کشت بر رشد، استقرار بهتر ...
بیشتر
ریزازدیادی یکی از روشهای رایج افزایش کلونهای سیب است. اما بقاء کم و رشد ضعیف این گیاهان پس از انتقال، استفادۀ گسترده از این روش را محدود میکند. میزان موفقیت این روش میتواند با استفاده از عاملهای زیستی مانند همزیستی با قارچریشۀ آربوسکولار افزایش یابد. در این پژوهش تأثیر همزیستی قارچریشه و نوع بستر کشت بر رشد، استقرار بهتر پایههای سیب MM106 و کاهش تلفات گیاهان ریزازدیادیشده در مرحلۀ سازگاری بررسی شد. این پژوهش در شرایط گلخانه بهصورت فاکتوریل با دو عامل قارچریشه در چهار سطح (Glomus inrtraradices، Glomus mosseae، G .mosseae + G. intraradices و شاهد) و بستر کشت در سه سطح (پیتماس، پرلیت و مخلوطی از هر دو) در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. پس از پانزده هفته برخی ویژگیها ارزیابی شد. نتایج نشان داد که همزیستی با قارچریشه و بهویژه گونۀ Glomus inrtraradic ارتفاع، شمار برگ، وزن تر و خشک ریشه، سبزینگی و عناصر فسفر، روی و آهن را افزایش داد. بهطوریکه ارتفاع و وزن تر ریشه در گیاهان تلقیحشده با Glomus inrtraradices به ترتیب 63/1 و 91/1 برابر نسبت به گیاهان شاهد افزایش داشت و نیز بیشترین میزان ویژگیهای اندازهگیریشده (بهجز سطح برگ) در همزیستی قارچریشه و بستر پیتماس مشاهده شد.