بهاره قربانی؛ زهرا پاک کیش؛ مسعود خضری
چکیده
در این پژوهش به بررسی تأثیر براسینواستروئید بر ویژگی‌های بیوشیمیایی و کیفی میوۀ پرتقال ’واشنگتن ناول‘ در دورۀ انبارداری پرداخته شد. بدین منظور، میوههای پرتقال با غلظت‌های 0 (شاهد)، 75/0 و 5/1 میلیگرم بر لیتر براسینواستروئید تیمار و در دمای 3±1 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت پنج ماه نگهداری شدند و ویژگیهایی مانند ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی تأثیر براسینواستروئید بر ویژگی‌های بیوشیمیایی و کیفی میوۀ پرتقال ’واشنگتن ناول‘ در دورۀ انبارداری پرداخته شد. بدین منظور، میوههای پرتقال با غلظت‌های 0 (شاهد)، 75/0 و 5/1 میلیگرم بر لیتر براسینواستروئید تیمار و در دمای 3±1 درجۀ سلسیوس و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت پنج ماه نگهداری شدند و ویژگیهایی مانند سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون لیپیدها، پراکسید هیدروژن، مواد جامد محلول، اسیدهای آلی، pH، اسیدآسکوربیک و فعالیت آنزیمهای پاداکسندگی (آنتیاکسیدانی) پراکسیداز و کاتالاز در دورۀ انبارداری ارزیابی شدند. نتایج نشان داد، کاربرد براسینواستروئید نسبت به شاهد، به‌طور معنی‌داری آسیب سرمازدگی، نشت یون، پراکسیداسیون لیپیدها و پراکسید هیدروژن را کاهش داد. بنا بر این نتایج، مواد جامد محلول کل، pH و اسیدآسکوربیک میوههای تیمارشده و شاهد در دورۀ انبارداری روند افزایشی و میزان اسیدهای آلی روند کاهشی داشتند، اما استفاده از تیمار براسینواستروئید، تغییرپذیری دو روند یادشده را نسبت به شاهد کمتر تغییر داد. همچنین فعالیت آنزیمهای پاداکسندگی میوههای تیمارشده با براسینواستروئید نسبت به شاهد، بسیار افزایش یافت. بنابر نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، میوههای تیمارشده با 5/1 میلیگرم بر لیتر براسینواستروئید، بالاترین کیفیت و بیشترین فعالیت آنزیمهای پاداکسندگی با کمترین آسیب سرمازدگی را داشتند.
پریسا پروین؛ مسعود خضری
چکیده
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی غلظت‌های مختلف پوترسین بر افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانۀ کاملاً کنترل‌شده اجرا شد. تیمارها شامل پوترسین در غلظت‌های صفر، 5/0 و 1 میلیمولار و تنش خشکی در سه سطح شاهد (80درصد ظرفیت زراعی)، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی غلظت‌های مختلف پوترسین بر افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانۀ کاملاً کنترل‌شده اجرا شد. تیمارها شامل پوترسین در غلظت‌های صفر، 5/0 و 1 میلیمولار و تنش خشکی در سه سطح شاهد (80درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج مربوط به پارامترهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که محلول‌پاشی دانهالها با غلظت 1 میلیمولار پوترسین با تأثیر بر پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و بهبود فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی (افزایش آنزیمهای کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) سبب افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به تنش خشکی میشود. بیشترین میزان طول ساقه (67/35 سانتیمتر)، سطح برگ (6/303 سانتیمتر مربع)، محتوای نسبی آب برگ (51/58درصد)، وزن تر کل (20/47 گرم) و کمترین نشت یونی (28/28درصد) مربوط به تیمار 1 میلیمولار پوترسین است. مشخص شد که محلول‌پاشی پوترسین با غلظت 1 میلیمولار میتواند در افزایش تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی (Juglans regia L.) به تنش خشکی مؤثر است.
