مهدی حدادی نژاد؛ علی عبادی؛ محمدرضا فتاحی مقدم؛ محمدعلی نجاتیان
چکیده
پایه‌های انگور قادرند سازگاری ارقام را به اقلیم های مختلف، انواع خاکها و شرایط گوناگون و نامساعد افزایش دهند. با توجه به ژرم پلاسم غنی انگور در ایران میتوان از ارقام و ژنوتیپ های پررشد موجود که از پتانسیل ژنتیکی مطلوبی برخوردارند به عنوان پایه متحمل به خشکی برای ارقام تجاری استفاده نمود. در این پژوهش 698 ژنوتیپ و رقم ...
بیشتر
پایه‌های انگور قادرند سازگاری ارقام را به اقلیم های مختلف، انواع خاکها و شرایط گوناگون و نامساعد افزایش دهند. با توجه به ژرم پلاسم غنی انگور در ایران میتوان از ارقام و ژنوتیپ های پررشد موجود که از پتانسیل ژنتیکی مطلوبی برخوردارند به عنوان پایه متحمل به خشکی برای ارقام تجاری استفاده نمود. در این پژوهش 698 ژنوتیپ و رقم بارده موجود در کلکسیون ملی انگور ایران واقع در ایستگاه تحقیقات درجه یک انگور تاکستان بر اساس صفات موجود در توصیفنامه جهانی انگور و با تاکید بر صفات مربوط به قدرت رشد بررسی و تعدادی از ژنوتیپهای مستعد انگور طی سه مرحله ارزیابی جداگانه انتخاب شدند. در مرحله اول ارزیابیها که بر اساس صفات تراکم کرک برگ و شاخه انجام شد، 150 رقم و ژنوتیپ انتخاب شدند و همگی در مرحله دوم در سه تکرار برای صفات قطر تنه و طول شاخه مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مرحله سوم، 17صفت مورفولوژیکی مربوط به تحمل خشکی در محل کلکسیون ملی انگور ایران و در شرایط مزرعه ای روی ارقام انتخابی ارزیابی شد. درنهایت این ارزیابی که ارقام متحمل به خشکی معرفی شده توسط دیگر محققین را نیز شامل می شد به 44 ژنوتیپ کاهش یافت که حاکی از انجام غربالگری متوسط بود. نتایج نشان داد که بین دو صفت قطر تنه و طول شاخه همبستگی وجود نداشته و طول شاخه نمی تواند ملاک خوبی برای رشد قوی و تحمل به خشکی ناشی از آن باشد. به جز صفت طول شاخه، دیگر صفات بررسی شده با یکدیگر همبستگی های معنی دار مثبت و منفی در سطح یک و 5 درصد نشان دادند. ارقام کج انگور بجنورد، سرخک قوچان، سیاه معمولی زرقان و قلاتی شیراز ژنوتیپ های پر رشد و واجد صفات مرتبط با خشکی بودند که احتیاج به آزمایش های تکمیلی دارند.
یونس مستوفی؛ مهسا گرانسایه؛ وحید عبدوسی؛ محمدعلی نجاتیان
چکیده
انگور میوه ای است که در دوران پس از برداشت در معرض عوامل قارچی به خصوص قارچ Botrytis cinerea و آب از دست دهی زیادی قرار می گیرد. با توجه به محدودیت های مصرف مواد شیمیایی مصنوعی برای کنترل ضایعات پس از برداشت در انگور و سایر میوه ها در این پژوهش سعی بر آن است که از روش های غیرشیمیایی و بی خطر در این راستا استفاده شود. در نتیجه، استفاده از گاز ازن ...
بیشتر
انگور میوه ای است که در دوران پس از برداشت در معرض عوامل قارچی به خصوص قارچ Botrytis cinerea و آب از دست دهی زیادی قرار می گیرد. با توجه به محدودیت های مصرف مواد شیمیایی مصنوعی برای کنترل ضایعات پس از برداشت در انگور و سایر میوه ها در این پژوهش سعی بر آن است که از روش های غیرشیمیایی و بی خطر در این راستا استفاده شود. در نتیجه، استفاده از گاز ازن (با غلظت ?/?پی پی ام)، با زمان های تیمار دهی ?، ?? و ?? دقیقه در انگور رقم فخری مورد ارزیابی قرار گرفته و شاخص های کیفی و کمی پوسیدگی ، ویتامین C، قندهای احیا شونده، شاخص رسیدگی ، درصد کاهش وزن، ریزش حبه، آبکشیدگی دم خوشه، میزان ترک خوردگی حبه و ارزیابی های حسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که انگورهای تیمار شده با ازن ، نسبت به نمونه های شاهد، قندهای احیا شونده ? شاخص رسیدگی و انبارمانی بالاتر و درصد پوسیدگی، ویتامینC، درصد کاهش وزن، ریزش حبه، آبکشیدگی دم خوشه و ترک خوردگی پائین تری داشتند . به عنوان نتیجه کلی، تیمار ازن موجب کاهش میزان پوسیدگی و افزایش انبارمانی نمونه ها گردید.
مهدی محمدزمانی؛ ولی ربیعی؛ محمدعلی نجاتیان
چکیده
خشکی به عنوان یک تنش غیر زنده در اکثر مراحل رشد گیاه آثار مخرب و زیان آوری دارد. گیاهان برای مقابله با خشکی واکنش‌های مختلفی از خود نشان می‌دهند. از جمله این واکنش‌ها تولید اسمولیت‌هایی مثل پرولین و گلایسین‌بتائین است که به نظر می‌رسد بتوان با اضافه کردن مصنوعی این ترکیبات در گیاهان تحمل آن‌ها را به شرایط خشکی افزایش داد. بدین منظور ...
بیشتر
خشکی به عنوان یک تنش غیر زنده در اکثر مراحل رشد گیاه آثار مخرب و زیان آوری دارد. گیاهان برای مقابله با خشکی واکنش‌های مختلفی از خود نشان می‌دهند. از جمله این واکنش‌ها تولید اسمولیت‌هایی مثل پرولین و گلایسین‌بتائین است که به نظر می‌رسد بتوان با اضافه کردن مصنوعی این ترکیبات در گیاهان تحمل آن‌ها را به شرایط خشکی افزایش داد. بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار بر روی چهار رقم انگور خوشناو، پیکانی، پرلت و فلیم‌سیدلس اجرا گردید. بوته‌های انگور تحت تنش خشکی با 70 درصد از آب مورد نیاز آبیاری شدند. تیمارهای شاهد (صفر)، پرولین (mM10) و گلایسین‌بتائین (mM15) در چهار مرحله (پیش از گلدهی، گلدهی، غوره‌شدن و رنگ گرفتن خوشه‌های انگور) بر روی بوته‌ها محلول‌پاشی شدند. نتایج نشان داد که تأثیر پرولین و گلایسین بتائین بر روی محتوی نسبی آب برگ (RWC)، دمای کانوپی، محتوی کلروفیل برگ، سطح برگ و میزان قندهای محلول (در سطح یک درصد) در هر چهار رقم معنی‌دار بود. مقایسه میانگین‌ها نشان داد که بیشترین میزان کربوهیدرات محلول و سطح برگ مربوط به تیمار گلایسین بتائین و کمترین مقدار دمای کانوپی مربوط به شاهد بود. همچنین آنالیز همبستگی صفات نشان داد که بین محتوی نسبی آب برگ با دمای کانوپی همبستگی منفی و با کربوهیدرات‌‌های محلول و کلروفیل برگ همبستگی مثبت وجود دارد. در نهایت مشخص شد که گلایسین بتائین در افزایش تحمل به خشکی بوته‌های انگور از پرولین موثرتر بود.
