زهرا وصال طلب؛ منصور غلامی
چکیده
استفاده از ترکیبات طبیعی نظیر اسانس‌ها و عصاره‌های گیاهی راهبرد مناسبی در کنترل پوسیدگی‌های پس از برداشت و به تأخیر انداختن پیری بافت‌های گیاهی معرفی شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات اسانس (به روش تدخینی) و عصاره‌ی میخک (به روش غوطه‌وری) روی کنترل پوسیدگی و برخی ویژگی‌های کیفی انگور بی‌دانه سفید طی انبارداری انجام شد. خوشه ...
بیشتر
استفاده از ترکیبات طبیعی نظیر اسانس‌ها و عصاره‌های گیاهی راهبرد مناسبی در کنترل پوسیدگی‌های پس از برداشت و به تأخیر انداختن پیری بافت‌های گیاهی معرفی شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات اسانس (به روش تدخینی) و عصاره‌ی میخک (به روش غوطه‌وری) روی کنترل پوسیدگی و برخی ویژگی‌های کیفی انگور بی‌دانه سفید طی انبارداری انجام شد. خوشه های انگور پس از تیمار با غلظت‌های مختلف اسانس (0، 50، 100، 150، 300 و 450 میکرولیتر در لیتر) و عصاره میخک (0، 150، 300، 450 و 600 میکرولیتر در لیتر) به مدت 40 روز در دمای 1 درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. اسانس میخک در غلظت‌های مختلف، پوسیدگی، تلفات آب، تجمع مواد جامد محلول، چروکیدگی و قهوه‌ای شدن چوب خوشه، قهوه‌ای شدن و ریزش حبه را طی مدت انبارداری کاهش داد. همچنین سرعت کاهش محتوای فنل کل، کاهش اسیدیته و نرم شدن حبه‌ها را به تأخیر انداخت و نهایتاً موجب افزایش مدت نگهداری میوه‌ها شدند. غلظت های کم‌تردر افزایش عمر انباری مفیدتر ارزیابی شدند. کاربرد عصاره میخک با توجه به کنترل ضعیف تر پوسیدگی و نیز وقوع کاهش آب و قهوه‌ای شدن چوب خوشه در تمامی غلظت‌های به‌کار‌رفته، علی رغم ویژگی‌های مفید آن طی مدت انبارداری به‌عنوان راه‌کاری تجاری برای افزایش انبارمانی انگور قابل توصیه نیست.
