نجمه زمانی؛ نعمت اله اعتمادی؛ عبدالرحمان محمدخانی
چکیده
در سالهای اخیر استفاده از تنظیمکنندههای رشد به‌ویژه کندکنندههای رشد افزایش چشمگیری یافته است. تریازولها (پاکلوبوترازول و ترینگزاپک اتیل) به‌عنوان مؤثرترین و کم‌خطرترین کندکنندههای رشد سبب ایجاد گیاهان پوششی کوتاه‌تر و متراکمتر میشود که برگ‌های سبز تیرهتر و ضخیمتر دارد. برای ارزیابی تأثیر پاکلوبوترازول ...
بیشتر
در سالهای اخیر استفاده از تنظیمکنندههای رشد به‌ویژه کندکنندههای رشد افزایش چشمگیری یافته است. تریازولها (پاکلوبوترازول و ترینگزاپک اتیل) به‌عنوان مؤثرترین و کم‌خطرترین کندکنندههای رشد سبب ایجاد گیاهان پوششی کوتاه‌تر و متراکمتر میشود که برگ‌های سبز تیرهتر و ضخیمتر دارد. برای ارزیابی تأثیر پاکلوبوترازول و ترینگزاپک‌اتیل بر ویژگی‌های ریخت‌شناختی (مرفولوژیکی) و فیزیولوژیکی دو گیاه پرچینی (رزماری و نوش رقم مورگان) آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی شامل شانزده تیمار و سه تکرار اجرا شد. بدین منظور بیدرنگ پس از هرس هر دو گیاه، محلولپاشی برگی پاکلوبوترازول با غلظتهای 1000 و 4000 میلیگرم در لیتر، ترینگزاپک‌اتیل با غلظت 1000 میلیگرم در لیتر و آب مقطر به‌عنوان شاهد انجام شد. صفات مورد اندازهگیری در این پژوهش شامل ارتفاع، طول و عرض گیاه، وزن تر و خشک بخشهای هرسشده، طول میانگره، میزان پرولین، سبزینۀ (کلروفیل)a، سبزینۀb و سبزینۀ کل بود. نتایج نشان دادند کندکنندههای رشد سبب کاهش رشد طولی و عرضی، طول میانگرهها، وزن تر و خشک بخشهای هرسشدۀ گیاه و افزایش میزان پرولین, سبزینۀ a، b و کل نسبت به تیمار شاهد شد.
فرشاد دشتی؛ خسرو پرویزی؛ حامد اشراف؛ محمدرضا چائی چی؛ محمود اثنی عشری
چکیده
در این پژوهش اثر غلظتهای مختلف پاکلوبوترازول (0، 250، 350 و 450 میلی گرم در لیتر ) و تراکم کاشت گیاهچه (80، 100 و 120 گیاهچه در متر مربع) بر تولید ریزغده از سیب زمینی رقم سانته بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. پاکلوبوترازول در اوایل استولون زایی روی برگها پاشیده شد. نتایج تجزیه واریانس و ...
بیشتر
در این پژوهش اثر غلظتهای مختلف پاکلوبوترازول (0، 250، 350 و 450 میلی گرم در لیتر ) و تراکم کاشت گیاهچه (80، 100 و 120 گیاهچه در متر مربع) بر تولید ریزغده از سیب زمینی رقم سانته بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. پاکلوبوترازول در اوایل استولون زایی روی برگها پاشیده شد. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین داده‌ها نشان داد که پاکلوبوترازول میزان کلروفیل کل، a و b در برگ و نسبت وزن تر ریزغده به شاخساره را افزایش، اما طول میانگره، ساقه، استولون و قطر ساقه را کاهش داد. درحالیکه تراکم کاشت طول میانگره، ساقه و استولون را افزایش، ولی وزن تر غده به شاخساره را کاهش داد. اثرات متقابل تیمارها روی طول میانگره، ساقه و استولون معنی دار گردید. تراکم کاشت و غلظت پاکلوبوترازول برروی تعداد ریزغده در واحد سطح، عملکرد برحسب کیلوگرم در مترمربع، تولید ریزغده در هر گیاهچه و تعداد ریز غده بالای 5 گرم تأثیر معنی‌دار داشت. ضمنا اثرات متقابل آنها برتعداد ریزغده بالای 5 گرم معنی‌دار شد. بررسی مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش تراکم کاشت، تعداد و وزن ریزغده در واحد سطح و تعداد ریزغده بالای 5 گرم افزایش یافته، ولی تعداد و وزن ریز غده در هر گیاهچه کاهش یافت. پاکلوبوترازول عملکرد برحسب تعداد و وزن ریز غده در واحد سطح، وزن متوسط ریزغده و تعداد ریزغده بالای 5 گرم را افزایش داد و بین غلظتهای مختلف آن تفاوت معنی داری وجود نداشت.
تیمور جوادی
چکیده
در این پژوهش، نقش پاکلوبوترازول در کاهش اثرات تنش خشکی و بازیافت بعد از خشکی در نهال های گلابی رقم بیروتی بررسی شد. بعد از کاشت، پاکلوبوترازول بصورت خاکی به مقدار 0، 15/0 و 3/0 گرم در گلدان استفاده شد. سه ماه بعد از کاشت، نهال ها در معرض سه تیمار تنش آبی (0، 4/0- و 8/0- مگاپاسکال خاک) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پاکلوبوترازول به طور موثری پارامترهای ...
بیشتر
در این پژوهش، نقش پاکلوبوترازول در کاهش اثرات تنش خشکی و بازیافت بعد از خشکی در نهال های گلابی رقم بیروتی بررسی شد. بعد از کاشت، پاکلوبوترازول بصورت خاکی به مقدار 0، 15/0 و 3/0 گرم در گلدان استفاده شد. سه ماه بعد از کاشت، نهال ها در معرض سه تیمار تنش آبی (0، 4/0- و 8/0- مگاپاسکال خاک) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پاکلوبوترازول به طور موثری پارامترهای رویشی را کاهش داد. رشد نهال ها، میانگین مساحت برگ، قطر تنه، وزن خشک قسمت هوایی و وزن خشک کل گیاه در تیمارهای پاکلوبوترازول کاهش یافت، اما بین تیمار 15/0 و 3/0 گرم در گلدان پاکلوبوترازول، از نظر آماری تفاوتی مشاهده نشد. پاکلوبوترازول تاثیری بر شاخص پایداری غشاء نداشت. مقدار کلروفیل a، b و کل تحت تاثیر تیمار خشکی و پاکلوبوترازول قرار گرفت و اثرات متقابل آنها از نظر آماری معنی دار نشد. مقدار کلروفیل کل در تیمار15/0 و 3/0 گرم پاکلوبوترازول در بیش‌ترین حد و در تیمار شاهد در کم‌ترین مقدار بود. بیش‌ترین مقدار پرولین (4/73 میکرومول بر گرم وزن خشک) و کربوهیدراتهای محلول کل (35/2 گرم در صد گرم وزن خشک) در اوج تنش آبی در تیمار خشکی 8/0- مگاپاسکال بود. سرعت فتوسنتز، هدایت روزنه ای و تعرق (59/4 میلی مول بر متر مربع در ثانیه) در اوج تنش و در تیمار خشکی 8/0- مگاپاسکال نسبت به سایر تیمارها در حداقل بودند و در زمان شروع آزمایش و دو روز بعد یکسان بود. میزان گاز کربنیک زیر روزنه‌ای در اوج تنش آبی در تیمار خشکی 8/0- مگاپاسکال در بیش‌ترین حد بود. در زمان شروع آزمایش و دو روز بعد از آبیاری مجدد تفاوتی بین تیمارها مشاهده نشد. به طور کلی از نتایج این آزمایش چنین استنباط می شود که پاکلوبوترازول از طریق تاثیر بر خصوصیات رویشی، بیوشیمیایی و تبادلات گازی زمینه را برای تحمل بهتر خشکی در گلابی رقم بیروتی فراهم می کند.
