محمود محبی؛ سید نجم الدین مرتضوی؛ عزیزاله خیری؛ جلال صبا
چکیده
پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایۀ طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعۀ تحقیقاتی دانشگاه زنجان در طی سالهای زراعی ۱۳۹۷-1396 و ۱۳۹۸-1397 اجرا شد. تیمارهای اسیدسالیسیلیک در چهار سطح (صفر (شاهد)، 50، 100 و 150 میلیمول در لیتر) و متیلجاسمونات در چهار سطح (صفر (شاهد)، 50، 100 و 200 میکرومول در لیتر) در سالهای اول و دوم در دو مرحله ...
بیشتر
پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایۀ طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعۀ تحقیقاتی دانشگاه زنجان در طی سالهای زراعی ۱۳۹۷-1396 و ۱۳۹۸-1397 اجرا شد. تیمارهای اسیدسالیسیلیک در چهار سطح (صفر (شاهد)، 50، 100 و 150 میلیمول در لیتر) و متیلجاسمونات در چهار سطح (صفر (شاهد)، 50، 100 و 200 میکرومول در لیتر) در سالهای اول و دوم در دو مرحله ( با فاصلۀ 20 روز) برروی بوتههای سرخارگل (چهار بوته در هر کرت) محلولپاشی شدند. نتابج نشان داد اثر اسیدسالیسیلیک و متیلجاسمونات بر ماندگاری گل، سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه، کلروفیلهای a و b وکاتالاز و پراکسیداز معنیدار شد. همچنین بیشترین ماندگاری گل در تیمار 100 میلیمول اسیدسالیسیلیک و 200 میکرومول متیلجاسمونات و بالاترین وزن تر و خشک ریشه و سطح برگ در تیمار 100 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 100 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات حاصل شد. بیشترین محتوای نسبی آب گلبرگ و کاتالاز در سال اول در تیمار 100 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 100 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات و در سال دوم در تیمار 100 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 50 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات به دست آمد. میزان پراکسیداز نیز در تیمارهای 100 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 200 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال اول) و 100 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 100 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال دوم) بالا بود. بیشترین میزان کلروفیل a در هر دو سال آزمایش و کلروفیل b در سال اول در تیمار 10 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 50 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات بود. همچنین بالاترین میزان کلروفیل کل در تیمار50 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 200 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال اول) و 100 میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و 50 میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال دوم) به دست آمد.
علیرضا یاوری؛ مجید شکرپور؛ لیلا تبریزی؛ جواد هادیان
چکیده
سرخارگل (Echinacea purpurea L.) یکی از گیاهان دارویی با ارزش از خانوادۀ کاسنی (Asteraceae) است که توانسته در دو دهة اخیر جایگاه مهمی در صنایع داروسازی پیدا کند. اندامهای مختلف گیاه بهویژه ریشههای آن حاوی ترکیب‌های دارویی ارزشمندی است که در تحریک سامانة ایمنی بدن برای مقابله با عامل‌های ویروسی و باکتریایی اثرگذاری‌های شگرفی دارد. با توجه ...
بیشتر
سرخارگل (Echinacea purpurea L.) یکی از گیاهان دارویی با ارزش از خانوادۀ کاسنی (Asteraceae) است که توانسته در دو دهة اخیر جایگاه مهمی در صنایع داروسازی پیدا کند. اندامهای مختلف گیاه بهویژه ریشههای آن حاوی ترکیب‌های دارویی ارزشمندی است که در تحریک سامانة ایمنی بدن برای مقابله با عامل‌های ویروسی و باکتریایی اثرگذاری‌های شگرفی دارد. با توجه به ارزش اقتصادی شایان توجه و اهمیت دارویی سرخارگل، اصلاح و گزینش ژنوتیپهای برتر از لحاظ ویژگی‌های ریخت‌شناختی (مورفولوژیک) و فیتوشیمیایی اهمیت بسزایی دارد. بهمنظور دستیابی به این هدف، این تحقیق بر پایۀ گزینش ژنوتیپهای برتر و ارزیابی نتاج آن‌ها در یک جمعیت دارای تنوع، طراحی و اجرا شد. بدین ترتیب پس از آمادهسازی زمین، تیمار پیشرویشی بذرها و تولید نشاء گونۀ یادشده بر پایۀ طرح آزمایشی لاتیس ساده با دو تکرار کشت‌شده و مراحل فنولوژی و عملکرد زراعی آن‌ها شامل اندامهای هوایی و یازده ویژگی دیگر بررسی شد. نتایج تجزیۀ واریانس دادهها نشان داد که خانوادههای خواهر- برادر ناتنی (تیمار) تفاوت معنیداری بر پایۀ همۀ ویژگی‌های مورد بررسی مانند سطح برگ، آغاز گلدهی، شمار غنچه، شمار گل، ارتفاع، قطر گل، وزن تر و وزن خشک در سطح 1 درصد داشتند. با توجه به نتایج، خانوادههای با شماره‌های 93، 72، 92 و 97 در ویژگی‌هایی مانند سطح برگ، شمار غنچه، شمار گل، ارتفاع، قطر گیاه، شمار انشعاب از قاعده و وزن خشک نسبت به دیگر خانوادهها برتر بودند که با توجه به ترکیبپذیری عمومی شایان‌توجه آن‌ها، ترکیب بذرهای والدینی آن‌ها برای تشکیل جمعیت بهبودیافتۀ بعدی میتواند سودمند واقع شود.
