علوم میوه
منصور فاضلی رستم پور
چکیده
چهار سطح شدت هرس تعادلی شامل شاهد یا عرف محلی، هرس 10+60، 10+40 و 10 +20 جوانه به عنوان فاکتور اول و چهار سطح شدت هرس تابستانه شامل شاهد یا بدون هرس سبز (G1)، هرس شاخه‌های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه (G2)، هرس شاخه‌های نرک + شاخه‌های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه (G3)، هرس شاخه‌های سبز بدون محصول از ته + شاخه‌های نرک + شاخه‌های سبز از ...
بیشتر
چهار سطح شدت هرس تعادلی شامل شاهد یا عرف محلی، هرس 10+60، 10+40 و 10 +20 جوانه به عنوان فاکتور اول و چهار سطح شدت هرس تابستانه شامل شاهد یا بدون هرس سبز (G1)، هرس شاخه‌های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه (G2)، هرس شاخه‌های نرک + شاخه‌های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه (G3)، هرس شاخه‌های سبز بدون محصول از ته + شاخه‌های نرک + شاخه‌های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه (G4) به عنوان فاکتور دوم درنظر گرفته شدند. هرس تعادلی 10 +20 باعث افزایش صفات محتوای نسبی آب برگ، ضریب باردهی و مواد جامد محلول بترتیب به میزان 8/9، 6/44 و 13 درصد نسبت به شاهد و کاهش صفات سطح برگ، اسیدیته آب میوه و تعداد روز تا رسیدگی بترتیب به میزان 6/13، 8/12 و 3/17 درصد نسبت به شاهد گردید. همچنین هرس سبز G4 باعث افزایش صفات محتوای نسبی آب برگ و مواد جامد محلول بترتیب به میزان 2/11 و 12 درصد نسبت به شاهد و کاهش سطح برگ، اسیدیته آب میوه و تعداد روز تا رسیدگی بترتیب به میزان 7/19، 3/5 و 2/19 درصد نسبت به شاهد شد. برهمکنش هرس تعادلی 10 +20 و هرس سبز G4 باعث افزایش صفات درصد جوانه‌های سبز، رنگ‌گیری خوشه و عملکرد بترتیب به میزان 33، 6/38 و 2/14 درصد نسبت به شاهد شد. هرس تعادلی 10+20 همراه با هرس سبز G4 باعث افزایش عملکرد به میزان 4/47 درصد نسبت به هرس تعادلی 10+20 در شرایط بدون هرس سبز شد.
