اعظم سیدی مرغکی؛ علی عبادی؛ مصباح بابالار
چکیده
این پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پتاسیم محلول غذایی، فصول برداشت و تراکم کشت بر کیفیت و کمیت میوة توت‌فرنگی رقم‌سلوا در سیستم کشت هیدروپونیک، در گلخانه و آزمایشگاه‌های گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی، دانشگاه تهران اجرا شد. در این پژوهش تأثیر چهار سطح پتاسیم در محلول غذایی نیم‌کوئیک(5/1، 6/2، 3 و 5/4 میلی‌اکی‌والان در ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پتاسیم محلول غذایی، فصول برداشت و تراکم کشت بر کیفیت و کمیت میوة توت‌فرنگی رقم‌سلوا در سیستم کشت هیدروپونیک، در گلخانه و آزمایشگاه‌های گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی، دانشگاه تهران اجرا شد. در این پژوهش تأثیر چهار سطح پتاسیم در محلول غذایی نیم‌کوئیک(5/1، 6/2، 3 و 5/4 میلی‌اکی‌والان در لیتر) بررسی شد. در این بررسی محلول غذایی نصف غلظت کوئیک با 6/2 میلی‌اکی‌والان در لیتر پتاسیم به‌منزلة شاهد استفاده شد. سه تراکم گیاهی(12، 16 و 20 بوته در متر‌مربع) و دو فصل برداشت (پاییز و زمستان) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار بر صفات کمی و کیفی توت‌فرنگی رقم‌سلوا ارزیابی شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که افزایش پتاسیم تا 3 میلی‌اکی‌والان در لیتر در محلول غذایی سبب افزایش مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ویتامین ث میوه شد و همچنین درصد پتاسیم میوه با افزایش پتاسیم از 6/2 تا 5/4 میلی‌اکی‌والان در لیتر در محلول غذایی افزایش یافت. تراکم‌های اعمال‌شده در این آزمایش تأثیر معناداری بر کیفیت و کمیت میوة توت‌فرنگی نداشتند. تأثیر برداشت پاییزه روی طعم میوه (TSS/TA)، درصد مادة خشک و وزن میوة حاصل از شاه‌گل بیشتر از برداشت زمستانه بود. در فصل زمستان عملکرد بیشتری از هر بوته نسبت به فصل پاییز به دست آمد و مواد جامد محلول و سطح اسیدیته قابل تیتراسیون بیشتر بود. براساس نتایج فوق، محلول غذایی تغییر‌یافتة نیم‌کوئیک با 3 میلی‌اکی‌والان در لیتر پتاسیم به‌منزلة بهترین محلول غذایی شناخته شد، اما تراکم‌های کاشت آزمایششده تأثیری بر صفات کمی و کیفی آزمایششده نداشتند.
