طاهره رئیسی؛ جواد فتاحی مقدم
چکیده
به منظور مطالعه اثر محلول‌پاشی پتاسیم و کلسیم و نیز موقعیت میوه در تاج درخت بر ویژگیهای فیزیکی‌شیمیایی پرتقال تامسون ناول (Citrus sinensis L. Osbeck) آزمایشی دو ساله به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور شامل نوع کود محلول‌پاشی شده در چهار سطح (1- نیترات پتاسیم، 2- نیترات کلسیم، 3- ترکیبی با نیترات پتاسیم و نیترات ...
بیشتر
به منظور مطالعه اثر محلول‌پاشی پتاسیم و کلسیم و نیز موقعیت میوه در تاج درخت بر ویژگیهای فیزیکی‌شیمیایی پرتقال تامسون ناول (Citrus sinensis L. Osbeck) آزمایشی دو ساله به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور شامل نوع کود محلول‌پاشی شده در چهار سطح (1- نیترات پتاسیم، 2- نیترات کلسیم، 3- ترکیبی با نیترات پتاسیم و نیترات کلسیم و 4– شاهد) و موقعیت میوه بر تاج درخت در دو سطح (1- درون، 2- بیرون)، با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد ضخامت پوست میوه، شاخص رنگ و نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته کل در میوه‌های برداشت شده از بیرون تاج در مقایسه با درون تاج بیشتر بود (05/0>P). علاوه براین، ضخامت پوست میوه با انجام محلول‌پاشی افزایش یافت و بیشترین افزایش نیز در تیمارهای پتاسیم و ترکیب پتاسیم و کلسیم یافت شد. با انجام محلول‌پاشی کلسیم (تیمارهای کلسیم و ترکیب پتاسیم و کلسیم) مواد جامد محلول و اسیدیته کل در مقایسه با تیمار شاهد و تیمار محلول‌پاشی پتاسیم به طور معنیداری کاهش یافت، اما نسبت بین این دو شاخص افزایش یافت. نتایج نشان داد اثر محلول‌پاشی بر فنلکل و ظرفیت آنتی‌اکسیدان به موقعیت میوه در تاج درخت بستگی دارد. به طور کلی محلول‌پاشی پتاسیم و کلسیم باعث بهبود کیفیت میوه پرتقال می شود. علاوهبراین، میوهها در موقعیتهای مختلف تاج از نظر ویژگیهای فیزیکی‌شیمیایی متفاوت هستند و بهتر است به طور جداگانه برداشت شوند تا کیفیت یکنواختی داشته و حداکثر بازگشت اقتصادی حاصل گردد.
رویا نظامیوند چگینی؛ محمود قاسم نژاد؛ محمد حسن بیگلوئی
چکیده
دراین پژوهش، اثر کمآبیاری تنظیمشده از زمان تشکیل میوه تا رسیدن میوه زیتون بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (تأمین100% تبخیر و تعرق گیاه)، کمآبیاری تنظیمشدهی نوع یک (تأمین 100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا آغاز رسیدن و 50% نیاز آبی پس از آن تا برداشت)، نوع دو (تأمین100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی ...
بیشتر
دراین پژوهش، اثر کمآبیاری تنظیمشده از زمان تشکیل میوه تا رسیدن میوه زیتون بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (تأمین100% تبخیر و تعرق گیاه)، کمآبیاری تنظیمشدهی نوع یک (تأمین 100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا آغاز رسیدن و 50% نیاز آبی پس از آن تا برداشت)، نوع دو (تأمین100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا سختشدن هسته و 50% نیاز آبی بعد از آن تا برداشت)، نوع سه (تأمین 50% نیاز آبی در مرحله سختشدن هسته و 100% نیاز آبی در سایر مراحل رشد میوه) و دیم بودند. ارزیابی لازم در زمینه عملکرد میوه، روغن و خصوصیات کیفی روغن انجام گردید. نتایج نشان داد بالاترین عملکرد میوه (41/30 کیلوگرم در درخت) و روغن زیتون (86/5 کیلوگرم در وزنخشک)، کمترین ارزش پراکسید (33/8 میلیاکیوالانت اکسیژن در کیلوگرم روغنزیتون) و K270 (163/0) و همچنین بالاترین کارایی مصرف آب برای تولید میوه و روغن (بهترتیب 10/24 و 64/4 کیلوگرم بر مترمکعب) در کمآبیاری نوع سه مشاهده شد. کمترین عملکرد میوه (96/8 کیلوگرم در درخت) و روغن (18/1 کیلوگرم در وزنخشک) و بالاترین عدد پراکسید (23 میلیاکیوالانت اکسیژن در کیلوگرم روغن زیتون) را تیمار دیم نشان داد. در مجموع، تیمار کمآبیاری تنظیمشده در مرحله سختشدن هسته بدون کاهش عملکرد میوه، کیفیت و عملکرد روغن نسبت به تیمار شاهد کارایی مصرف آب را نیز افزایش داد.
علوم سبزی
مشهید هناره؛ بابک عبدالهی مندولکانی؛ آتیلا دورسون
چکیده
گوجهفرنگی از لحاظ اقتصادی یکی از مهم‌ترین محصولات سبزی و صیفی در بیشتر نقاط جهان است. بهبود عملکرد و دیگر صفات اساسی گوجهفرنگی مورد توجه بسیاری از اصلاحگران قرار گرفته است. مکانیابی ژنهای کنترل‌کنندۀ صفات در تسریع روند اصلاح گیاهان بسیار سودمند است. در این پژوهش به‌منظور شناسایی نشانگرهای مرتبط با برخی صفات کمی و کیفی ...
بیشتر
گوجهفرنگی از لحاظ اقتصادی یکی از مهم‌ترین محصولات سبزی و صیفی در بیشتر نقاط جهان است. بهبود عملکرد و دیگر صفات اساسی گوجهفرنگی مورد توجه بسیاری از اصلاحگران قرار گرفته است. مکانیابی ژنهای کنترل‌کنندۀ صفات در تسریع روند اصلاح گیاهان بسیار سودمند است. در این پژوهش به‌منظور شناسایی نشانگرهای مرتبط با برخی صفات کمی و کیفی گوجهفرنگی، در 93 رقم محلی و سه رقم تجاری از دو استان آذربایجانغربی و اغدر- ترکیه از نشانگرهای ISSR استفاده شد. تجزیۀ ارتباط به روش مدل خطی مخلوط (MLM) نشان داد، 74 نشانگر ISSR با 12 صفت کیفی مورد بررسی ارتباط معنیداری (05/0p<) دارد. یکنواختی اندازۀ میوه با چهار نشانگر کمترین و شدت تورفتگی در انتهای دم میوه با 10 نشانگر بیشترین شمار نشانگر مرتبط را داشتند. در کل 93 نشانگر با 20 صفت کمی مورد بررسی در سطح احتمال 02/0 پیوستگی داشتند. در بین صفات کمی، عرض برگ لپهای با یک نشانگر کمترین و صفات طول و pH میوه هرکدام با 9 نشانگر بیشترین شمار نشانگرهای مرتبط را داشتند. برخی از نشانگرهای پیوسته با صفات کمی در هر دو سال ارتباط معنیداری با این صفات نشان دادند. شماری از نشانگرها با بیش از یک صفت ارتباط معنیدار داشتند که در صورت تأیید، میتوان از آنها در برنامههای اصلاحی گوجهفرنگی برای گزینش همزمان چندین صفت استفاده کرد.
حسن خوش قلب؛ کاظم ارزانی؛ محمدجعفر ملکوتی؛ محسن برزگر
چکیده
تاثیر محلول پاشی عناصر کلسیم، روی و بور بر ریزش قبل از برداشت میوه، میزان قندها، غلظت کلسیم، روی و بور میوه و برخی خواص فیزیکوشیمیایی میوه در 5 رقم از ارقام وارداتی گلابی آسیایی(Pyrus serotina Rehd.) به نام های ‘KS’7،‘KS’8،‘KS’11،‘KS’12 و‘KS’14 در شرایط آب و هوایی تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. از یک ماه پس از تشکیل میوه ...
بیشتر
تاثیر محلول پاشی عناصر کلسیم، روی و بور بر ریزش قبل از برداشت میوه، میزان قندها، غلظت کلسیم، روی و بور میوه و برخی خواص فیزیکوشیمیایی میوه در 5 رقم از ارقام وارداتی گلابی آسیایی(Pyrus serotina Rehd.) به نام های ‘KS’7،‘KS’8،‘KS’11،‘KS’12 و‘KS’14 در شرایط آب و هوایی تهران مورد ارزیابی قرار گرفت. از یک ماه پس از تشکیل میوه تا رسیدن میوه، هر 2 هفته یکبار درختان با عناصر کلسیم، روی و بور و مخلوط این سه عنصر با غلظت 5 در هزار محلول پاشی شدند و در این دوره ریزش میوه ها نیز اندازه گیری شد. در زمان برداشت میوه قندهای مختلف میوه با دستگاه HPLC و عناصر غذایی نامبرده در برگ و میوه توسط دستگاه ICP اندازه گیری شد. کاربرد عناصر غذایی به طور معنی داری باعث کاهش ریزش میوه در تمام ارقام شد و مخلوط کلسیم، روی و بور با 3/6% ریزش بیشترین تأثیر را نسبت به 3/17% ریزش در شاهد داشت. در این مطالعه در تمام ارقام قند غالب میوه، فروکتوز بود و بعد از آن گلوگز، سوربیتول و ساکاروز بیشترین مقدار بود. کاربرد عناصر غذایی باعث افزایش معنی دار قندها در میوه شد بطوریکه در ارقام و تیمارهای غذایی مختلف فروکتوز 1تا 5/2، گلوکز 1 تا 1/2، سوربیتول 2 تا 7/3 و ساکاروز 7/0 تا 2/2 درصد وزن تر میوه افزایش یافت. کاربرد عناصر غذایی به طور معنی داری باعث افزایش میزان مواد جامد محلول (بین 1 تا 2 درجه بریکس)، 2-1 درصد قند کل، mg 100-1g12/0-07/0 اسیدیته و g5/1-1 وزن خشک میوه را در ارقام مورد آزمایش افزایش داد. همچنین کاربرد کلسیم باعث افزایش سفتی میوه در ارقام مختلف گردید. محلول پاشی عناصر کلسیم، روی و بور تأثیر زیادی بر افزایش غلظت این عناصر در برگ و میوه ارقام مورد آزمایش داشت.
ناصر قادری؛ علیرضا طلایی
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
جهت بررسی اثر کاربرد کود حیوانی و کود اوره بر عملکرد و برخی ویژگیهای میوه توتفرنگی آزمایشی در سالهای 1383-1381 در ایستگاه گریزه مرکز تحقیقات کشاورزی سنندج انجام گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار صورت گرفت. در این پژوهش دو فاکتور کود حیوانی (در سطوح 0 ، 20 و 40 تن در هکتار) و اوره (در سطوح 0، 50، 100 و ...
بیشتر
جهت بررسی اثر کاربرد کود حیوانی و کود اوره بر عملکرد و برخی ویژگیهای میوه توتفرنگی آزمایشی در سالهای 1383-1381 در ایستگاه گریزه مرکز تحقیقات کشاورزی سنندج انجام گرفت. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار صورت گرفت. در این پژوهش دو فاکتور کود حیوانی (در سطوح 0 ، 20 و 40 تن در هکتار) و اوره (در سطوح 0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد کود حیوانی و اوره اثر معنیداری بر عملکرد، وزن میوه، ماندگاری بعد از برداشت و وزن مخصوص برگ داشتهاند. بالاترین میزان عملکرد در تیمار 100 کیلوگرم اوره در هکتار بدست آمد. ولی عملکرد در این تیمار تفاوت معنیداری با تیمار 50 کیلوگرم در هکتار اوره + 20 تن کود حیوانی در هکتار نداشت. از طرفی بالاترین میزان وزن میوه در تیمار 50 کیلوگرم کود اوره و تیمار 50 کیلوگرم کود اوره + 20 تن کود حیوانی در هکتار بدست آمد. نتایج مربوط به ماندگاری میوهها بعد از برداشت نشان داد که با افزایش مصرف کود اوره درصد تلفات میوهها افزایش مییابد. همچنین نگهداری میوهها در دمای پایین و سرد کردن به موقع آنها بعد از برداشت درصد تلفات را کاهش داد. بالاترین وزن مخصوص برگ در تیمار50 کیلوگرم کود اوره + 20 تن کود حیوانی در هکتار بدست آمد. درصد اسیدیته و مواد جامد محلول تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد 20 تن کود حیوانی در هکتار + 50 کیلوگرم کود اوره بهترین تیمار در شرایط آزمایشی این پژوهش میباشد. از طرفی میتوان با کاربرد کود حیوانی مصرف کود اوره را کاهش داده و در جهت کشاورزی پایدار حرکت نمود.
