ژیلا زنگویی؛ محمد رضا حسندخت؛ عبدالکریم کاشی
چکیده
این پژوهش به‌‌منظور بررسی اثر دو غلظت اسپرمیدین (5/0 و 1 میکرومولار) بر القای مادهزایی شش توده پیاز خوراکی بومی استان خراسان در محیط درونشیشهای انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد رویانزایی به‌ترتیب در محیطهای کشت M2 و M5 به دست آمد. بیشترین (41/1) و کمترین (33/0) درصد رویانزایی به‌ترتیب متعلق به تودههای روشناوند ...
بیشتر
این پژوهش به‌‌منظور بررسی اثر دو غلظت اسپرمیدین (5/0 و 1 میکرومولار) بر القای مادهزایی شش توده پیاز خوراکی بومی استان خراسان در محیط درونشیشهای انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین درصد رویانزایی به‌ترتیب در محیطهای کشت M2 و M5 به دست آمد. بیشترین (41/1) و کمترین (33/0) درصد رویانزایی به‌ترتیب متعلق به تودههای روشناوند بیرجند و سفید نیشابور بود. بیشترین درصد باززایی (33/3) مربوط به تودۀ آشخانۀ بجنورد در محیط کشت M2 بود. تودۀ آشخانۀ بجنورد و تودۀ درگز بیشترین و کمترین درصد بقای گیاه را داشتند (به‌ترتیب 25/81 و80/49 درصد). بنابراین، اسپرمیدین در دو غلظت 5/0 و 1 میکرومولار، بدون تنظیمکنندههای رشد گیاهی دیگر، بر مادهزایی پیاز تأثیر مثبت نداشت و نبایستی جایگزین 2,4-D و BA شود. ترکیب اسپرمیدین با هورمونهای دیگر رشدی میتواند سبب القای مادهزایی در پیاز شود.
شهروز رفیع زاده؛ مهدی نصر اصفهانی؛ شاهین واعظی
دوره 41، شماره 3 ، آذر 1389
چکیده
پیاز خوراکی (Allium cepa L.) یکی از محصولات مهم و استراتژیک بوده که با توجه به اهمیت این محصول در ایران انجام یک بررسی جامع در تعیین خصوصیات سیتوژنتیکی تودههای مربوطه امری اجتنابناپذیر است. لذا، ده توده پیاز بومی مورد کشت در سطح کشور شامل: سفید کاشان، قرمز آذرشهر، درچه اصفهان، سفید قم، قولی قصه زنجان، محلی یاسوج، هرسین، اسحاقآباد نیشابور، ...
بیشتر
پیاز خوراکی (Allium cepa L.) یکی از محصولات مهم و استراتژیک بوده که با توجه به اهمیت این محصول در ایران انجام یک بررسی جامع در تعیین خصوصیات سیتوژنتیکی تودههای مربوطه امری اجتنابناپذیر است. لذا، ده توده پیاز بومی مورد کشت در سطح کشور شامل: سفید کاشان، قرمز آذرشهر، درچه اصفهان، سفید قم، قولی قصه زنجان، محلی یاسوج، هرسین، اسحاقآباد نیشابور، ابرکوه یزد، رامهرمز، در مقایسه با دو رقم خارجی شامل: تگزاس ارلی گرانو و سوییت اسپانیش انتخاب و ویژگیهای سیتولوژیکی آنها شامل: تعداد کروموزوم، طول بزرگترین و کوچکترین کروموزوم، نسبت طول بزرگترین به کوچکترین کروموزوم، میانگین نسبت بازوی بلند به کوتاه، میانگین نسبت بازوی کوتاه به بلند، میانگین طول کروموزومها و تقارن کاریوتیپی در هر رقم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که، عدد پایه کروموزومی در همه تودههای مورد بررسی X=8 و تعداد کروموزوم 2n=2x=16 بوده و کروموزومهای ژنوم دوازده توده مورد مطالعه از نوع متاسانتریک، ساب متاسانتریک و ساب تلوسانتریک میباشند. تجزیه، کاریوتیپی تودهها نیز با استفاده از پارامترهای طول نسبی کوتاهترین کروموزوم (S%)، شکل کلی کاریوتیپ TF%)) و اختلاف دامنه طول نسبی کروموزوم DRL)) تعیین شد. شکل کلی کاریوتیپها حاکی از تقارن نسبی هر دوازده توده است. بررسی طول نسبی کوتاهترین کروموزوم S%)) و اختلاف دامنه طول نسبی کروموزوم (DRL) نشان داد، با توجه به فاکتور طول نسبی کوتاهترین کروموزم تودههای رامهرمز و سفید کاشان به ترتیب دارای نامتقارنترین کاریوتیپ میباشند و تودههای هرسین و قرمز آذرشهر به ترتیب دارای متقارنترین کاریوتیپ هستند. همچنین، به لحاظ اختلاف دامنه طول نسبی کروموزم نیز تودههای هرسین و سفید کاشان دارای نامتقارنترین کاریوتیپ و تودههای رامهرمز و تگزاس ارلی گرانو دارای متقارنترین کاریوتیپ میباشند. البته، سایر تودههای مورد آزمون در حد واسط این دو طیف واقع شدند. همچنین، با توجه به مطالعات انجام شده تودههای درچه اصفهان، سفید کاشان، قولی قصه، محلی یاسوج، رامهرمز و اسحاقآباد نیشابور دارای ماهواره کوچک بودند که مشابه رقم خارجی تگزاس ارلی گرانو بود و تودههای ابرکوه، سفید قم، هرسین و قرمز آذرشهر دارای ماهواره بزرگتر و مشخصتر بودند که مشابه رقم خارجی یلو سوییت اسپانیش بود. همچنین، دیاگرام مربوط به پراکنش تودهها بر اساس دو مؤلفه A1 و A2، جمعیتهای مورد بررسی را در سه گروه متمایز قرار داد که این امر موید نتایج حاصل از تجزیه خوشهای بود.
عبدالستار دارابی؛ عبدالکریم کاشی؛ مصباح بابالار؛ محسن خدادادی
دوره 40، شماره 4 ، اسفند 1388
چکیده
به منظور تعیین آستانه طول روز و درجه حرارت تجمعی برای تشکیل سوخ و آنالیز رشد رقم‌های قرمز ایرانشهر، سفید بهبهان و پریماورا آزمایشی به مدت یکسال (1386-1385) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهارتکرار اجرا شد. بذرها در اوایل آبان ماه در خزانه کشت و نشاها در اوایل بهمن ماه به زمین اصلی منتقل شدند. تاریخ ...
بیشتر
به منظور تعیین آستانه طول روز و درجه حرارت تجمعی برای تشکیل سوخ و آنالیز رشد رقم‌های قرمز ایرانشهر، سفید بهبهان و پریماورا آزمایشی به مدت یکسال (1386-1385) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهارتکرار اجرا شد. بذرها در اوایل آبان ماه در خزانه کشت و نشاها در اوایل بهمن ماه به زمین اصلی منتقل شدند. تاریخ تشکیل سوخ به روش نسبت تشکیل سوخ (حداکثر قطر سوخ تقسیم بر حداقل قطر گردن) محاسبه گردید. در رقم‌های قرمز ایرانشهر، سفید بهبهان و پریماورا آستانه طول روز برای تشکیل سوخ به ترتیب 12 ساعت و 7 دقیقه (29 اسفند)، 12 ساعت و 52 دقیقه (24 فروردین) و 12ساعت و 35 دقیقه (15 فروردین) و درجه حرارت تجمعی 3/1036، 2/1317 و 9/ 1178درجه روز رشد بود. برداشت سوخ در زمان افتادگی50 تا80 درصد برگها و شروع خشک شدن آنها انجام گرفت. نتایج آنالیز رشد مشخص نمود که در همه رقم‌های مورد بررسی مرحله رشد کند تا 135 روز بعد از جوانه زدن ادامه داشته و سپس مرحله رشد سریع گیاه آغاز شد. رقم سفید بهبهان شاخص سطح برگ، سرعت رشد نسبی، سرعت رشد محصول و سرعت رشد سوخ بیشتری از دو رقم دیگر داشت، به همین دلیل عملکرد ماده خشک سوخ این رقم از سایر رقم‌ها برتر بود. عملکرد تازه سوخ رقم پریماورا برتری معنیداری (در سطح 1%) بر دو رقم دیگر داشت. با این وجود با توجه به اختلاف بسیار معنی-دار درصد ماده خشک سوخ رقم‌های مورد مطالعه، عملکرد ماده خشک سوخ این رقم‌ها نیز مورد تجزیه واریانس قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد از لحاظ عملکرد ماده خشک سوخ در هکتار رقم سفید بهبهان بر سایر رقم‌ها در سطح 5% برتری دارد
