نسرین مجیدیان؛ روح‌انگیز نادری؛ مصباح بابالار؛ وحیده ناظری؛ مجید مجیدیان
چکیده
عمر گلدانی لیلیوم به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد که این عوامل، کیفیت زندگی گیاه را تحت‌تأثیر قرار می‌‌دهند. به‌طور‌کلی، قندها برای گسترش عمر گلدانی گل‌های بریده استفاده می‌شوند. چنین اثرات مفیدی، با بهبود روابط آبی و افزایش انرژی در دسترس بافت‌های گل، برای تنفس در ارتباط است. برای تعیین اهمیت توزیع مجدد کربوهیدرات‌ها در تنظیم ...
بیشتر
عمر گلدانی لیلیوم به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد که این عوامل، کیفیت زندگی گیاه را تحت‌تأثیر قرار می‌‌دهند. به‌طور‌کلی، قندها برای گسترش عمر گلدانی گل‌های بریده استفاده می‌شوند. چنین اثرات مفیدی، با بهبود روابط آبی و افزایش انرژی در دسترس بافت‌های گل، برای تنفس در ارتباط است. برای تعیین اهمیت توزیع مجدد کربوهیدرات‌ها در تنظیم نمو و پیری، نقش ساکارز در لیلیوم هیبرید LA سبدازل بررسی شد. این آزمایش به‌صورت طرح کاملاً تصادفی انجام شد. عمر پس از برداشت گل پس از شکوفایی جوانه‌های جدا‌شده از گل‌آذین، با مقدار کل کربوهیدرات گلپوش در موقع برداشت همبستگی داشت، در‌حالی‌که طول عمر گل‌های متصل به گل‌آذین، تقریباً ثابت باقی می‌‌ماند که احتمالاً به‌علت توزیع مجدد کربوهیدرات‌هاست. مقدار کربوهیدرات موجود در گلپوش‌ها، یک فاکتور کلیدی در نمو و پیری گل لیلیوم است. با افزایش رشد جوانه، مقدار نشاسته در گلپوش جوانه‌ها افزایش یافت، به‌گونه‌ای که در جوانه‌های 80 میلی‌متری بیشترین مقدار نشاسته (3/10 میلی‌گرم در گرم وزن خشک) مشاهده شد.در زمان نمو جوانه‌های گل لیلیوم، روند تغییرات ساکارز، گلوکز و فروکتوز تقریباً همانند است. وجود مقادیر تقریباً یکسانی از گلوکز و فروکتوز درون گلپوش‌های لیلیوم نشان می‌دهد که احتمالاً ساکارز، توسط اینورتاز سریعاً تبدیل می‌شود. به نظر می‌رسد که قندهای احیایی، بخش بزرگی از ذخیرة کربوهیدرات در گلپوش‌ها را فراهم می‌کنند. جوانه‌های گل مراکز فعال متابولیکی هستند و احتمالاً قند انتقالی در آنها ساکارز است. اما کاربرد قند در محلول گلدانی، سبب زردی بیشتر برگ‌ها در مقایسه با محلول بدون قند شد و غلظت‌های بیشتر ساکارز هم سبب سیاه‌شدن برگ‌ها شد.
بیژن کاوسی؛ سعید عشقی؛ عنایت اله تفضلی؛ مجید راحمی
دوره 42، شماره 4 ، اسفند 1390، ، صفحه 349-356
چکیده
مرگ جوانه اولیه (Primary bud necrosis) یک ناهنجاری فیزیولوژیکی است که موجب کاهش عملکرد در تاکستان‌ها می‌گردد. پژوهش حاضر به منظور تعیین زمان و شدت بروز مرگ جوانه و مطالعه تغییرات آناتومیکی در جوانه‌های در حال تکامل انگور در تاک‌های میوه‌دار و بی‌میوه رقم عسکری انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار ...
بیشتر
مرگ جوانه اولیه (Primary bud necrosis) یک ناهنجاری فیزیولوژیکی است که موجب کاهش عملکرد در تاکستان‌ها می‌گردد. پژوهش حاضر به منظور تعیین زمان و شدت بروز مرگ جوانه و مطالعه تغییرات آناتومیکی در جوانه‌های در حال تکامل انگور در تاک‌های میوه‌دار و بی‌میوه رقم عسکری انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل تیمار حذف میوه در 2 سطح (میوه‌دار و بی‌میوه) و فاکتور دوم، زمان نمونه‌برداری در 10 سطح ( از 40 تا 130 روز پس از شکفتن جوانه) بود. به این منظور در فصل رشد، شاخه‌های نمونه از بوته‌های میوه‌دار و بی‌میوه، جمع‌آوری شد. سپس با برش عرضی و به کمک میکروسکوپ دیجیتالی نسبت به تعیین درصد جوانه‌های دارای نشانه بافت مردگی و سالم اقدام شد. نتایج نشان داد که اثر تیمار حذف میوه، تاریخ نمونه‌برداری و برهمکنش آنها بر درصد مرگ جوانه در سطح احتمال 1% معنی‌دار بود. در هردو بوته میوه‌دار و بی‌میوه، کمترین درصد مرگ جوانه در 40 و 50 روز پس از شکفتن جوانه و بیشترین درصد مرگ جوانه اولیه در 130 روز پس از شکفتن جوانه مشاهده گردید که در بوته بی‌میوه نسبت به بوته میوه‌دار بیشتر بود. همچنین از نظر ظاهری تفاوتی بین جوانه با بافت آسیب دیده و جوانه با بافت سالم مشاهده نگردید و اولین نشانه داخلی از ناهنجاری مرگ جوانه اولیه در منطقه مورد مطالعه در انگور عسکری، از 60 روز پس از شکفتن جوانه آغاز گردید. مشاهده آناتومیکی جوانه نشان داد که نشانه بروز ناهنجاری مرگ جوانه اولیه در محدوده مرکزی جوانه ظاهر و به تدریج در کل جوانه توسعه می‌یابد و جوانه مرکب حاوی جوانه مرده اولیه، روی شاخه باقی مانده و ریزش نمی‌کند.
