فاطمه خنیده؛ معظم حسن پور اصیل؛ سید محمدرضا احتشامی
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی اثر کودهای زیستی و تغذیه از طریق محلول غذایی (هوگلند پایه) بر خصوصیات کمی و کیفی دو رقم بگونیا همیشه‌گلدار (Senator deeprose و Sprint rose) صورت گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در بیست تیمار با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل، محلول غذایی (هوگلند پایه)، سودوموناس (Pseudomonas fluorescens Strain 169)، ازتوباکتر (Azotobacter ...
بیشتر
هدف از این تحقیق بررسی اثر کودهای زیستی و تغذیه از طریق محلول غذایی (هوگلند پایه) بر خصوصیات کمی و کیفی دو رقم بگونیا همیشه‌گلدار (Senator deeprose و Sprint rose) صورت گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در بیست تیمار با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل، محلول غذایی (هوگلند پایه)، سودوموناس (Pseudomonas fluorescens Strain 169)، ازتوباکتر (Azotobacter chroococcum Strain 12) و تلفیق سودوموناس و ازتوباکتر و غلظت‌های مختلف محلول غذایی و دو رقم بگونیا بودند. عدم استفاده از کود زیستی و محلول غذایی، به‌عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین سطح برگ (69/36 میلی‌متر مربع) در کاربرد سودوموناس و ازتوباکتر و 75 درصد نیتروژن مشاهده شد. بیشترین وزن تر شاخساره (18/117 گرم) و بیشترین وزن خشک شاخساره (12/4 گرم)، با کاربرد سودوموناس و ازتوباکتر و 75 درصد نیتروژن و فسفر بود. همچنین بیشترین فسفر شاخساره (34/0 درصد) مربوط به تیمار سودوموناس و ازتوباکتر و 100درصد فسفر بود و بیشترین کلروفیل‌های برگ‌ها (12/13 میلی‌گرم درگرم وزن‌تر) مربوط به تیمار ازتوباکتر و 100 درصد نیتروژن بود. تیمار سودوموناس و ازتوباکتر و 75 درصد فسفر با 38/41 میلی‌گرم درگرم وزن‌تر بیشترین میزان آنتوسیانین‌های گلبرگ‌ها را داشت. در مجموع تیمار سودوموناس و ازتوباکتر و 75 درصد نیتروژن و سپس تیمار هوگلند پایه بهترین تیمار بودند. بر این اساس استفاده توأم باکتری سودوموناس و ازتوباکتر به همراه غلظت‌های کمتر عناصر غذایی منجر به بهبود معنی‌دار برخی صفات کمی و کیفی در بگونیا شد. ضمن اینکه دو رقم گل بگونیا Senator deeprose و Sprint rose در پاسخ به تیمارهای مشابه، واکنش متفاوتی از خود نشان دادند.
حامد اشراف؛ هدایت زکی زاده؛ سید محمد رضا احتشامی؛ محمد حسن بیگلوئی
چکیده
به‌منظور ارزیابی اثرگذاری‌های سه گونۀ قارچ قارچ‌ریشه یا میکوریزا (clarum Glomus، Glomus fasiculatum و mosseae Glomus) و تنش خشکی (با سه سطح رطوبتی 80 ، 55 و 30 درصد ظرفیت زراعی) بر ویژگی گراسهای لولیوم چندساله (Lolium perenne)، پوآی چندساله (Poa pratensis)، فستوکای پابلند (Festuca aurandiancea) و اگروپیرون (Agropyron elongatum)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی اثرگذاری‌های سه گونۀ قارچ قارچ‌ریشه یا میکوریزا (clarum Glomus، Glomus fasiculatum و mosseae Glomus) و تنش خشکی (با سه سطح رطوبتی 80 ، 55 و 30 درصد ظرفیت زراعی) بر ویژگی گراسهای لولیوم چندساله (Lolium perenne)، پوآی چندساله (Poa pratensis)، فستوکای پابلند (Festuca aurandiancea) و اگروپیرون (Agropyron elongatum)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در گلخانه با استفاده از گلدان‌های استوانهای انجام شد. نتایج نشان داد، بیشترین درصد پرگنه (کلنی)سازی ریشه را گراس لولیوم چندساله با گونۀ موسهآ و کمترین درصد را پوآی چندساله با گونۀ کلاروم داشتند. درصد پرگنهسازی هر سه گونۀ قارچ با ریشۀ لولیوم چندساله و فستوکای پابلند در نتیجۀ تنش خشکی، کاهش ولی درصد پرگنهسازی گونههای کلاروم و فسیکولاتوم با ریشۀ اگروپیرون و پوآی چندساله افزایش یافت. قارچهای فسیکولاتوم و موسهآ، سبزینه (کلروفیل) و کارتنوئید برگ گراسهای همزیست با آن‌ها را در بالاترین سطح تنش، بیش از 38 درصد افزایش دادند. گراسهای همزیست با موسهآ بیشترین محتوای نسبی آب برگ و کمترین نشت یونی و مالوندیآلدهید را نسبت به گراسهای همزیست با دیگر گونههای قارچ داشتند. درمجموع قارچ‌ریشه توانست تأثیر سوء تنش خشکی بر چمن را کاهش دهد ولی تمایل به همزیستی و تأثیر گونههای مختلف آن بر گراسهای تحت تنش متفاوت بود.
