علوم میوه
اعظم سیدی؛ یوسف حمیداوغلی؛ محمود قاسم نژاد؛ نسرین قربان زاده
چکیده
پساب تولیدی از کارخانۀ روغن‌کشی زیتون ناشی از سه مرحلۀ (فاز) فراوری و تولید یک فرآورده با بار آلایندگی بالا است که در فرآیند استخراج روغن‌زیتون تولید میشود. ازآنجایی‌که میزان زیادی آب، مواد آلی و مواد مغذی برای رشد گیاهان دارد میتوان در باغهای زیتون به‌عنوان یک راهحل برای دفع آن استفاده کرد. در این پژوهش، درختان زیتون ...
بیشتر
پساب تولیدی از کارخانۀ روغن‌کشی زیتون ناشی از سه مرحلۀ (فاز) فراوری و تولید یک فرآورده با بار آلایندگی بالا است که در فرآیند استخراج روغن‌زیتون تولید میشود. ازآنجایی‌که میزان زیادی آب، مواد آلی و مواد مغذی برای رشد گیاهان دارد میتوان در باغهای زیتون به‌عنوان یک راهحل برای دفع آن استفاده کرد. در این پژوهش، درختان زیتون دو رقم زرد و روغنی محلی (روغنی) با چهار سطح پساب (0، 90، 190 و 380 لیتر به ازای هر درخت) در دو سال تیمار شدند. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در منطقۀ منجیل استان گیلان اجرا شد. نتایج بررسیها نشان داد، کاربرد پساب بهویژه در سطوح بالا، کربن آلی، تنفس میکروبی، کربن زیستتودۀ میکروبی و فعالیت آنزیم دهیدروژناز خاک را افزایش داد، تأثیر مثبتی بر عملکرد میوه داشت. همچنین کیفیت روغن‌زیتون را از نظر اسیدهای چرب آزاد و ارزش پراکسید، بهبود بخشید اما تأثیری بر درصد روغن در مادۀ خشک نداشت. ویژگی‌های زیستی (بیولوژیکی) خاک محل کشت دو رقم متفاوت بود. همچنین تفاوت معنی‌داری بین دو رقم از نظر کیفیت روغن وجود داشت. کیفیت روغن هر دو رقم و تحت سطوح مختلف تیمار با پساب در محدودۀ روغن‌زیتون طبیعی ممتاز و فوق ممتاز بود.
علوم میوه
اعظم سیدی؛ محمود قاسم نژاد؛ یوسف حمیداوغلی
چکیده
پسماند کارخانه‌های روغن‌کشی زیتون غنی از مواد آلی و عنصرهای غذایی است، که میتوان از آن برای بهبود حاصل‌خیزی خاک پس از کمپوست‌سازی استفاده و مشکل بازیافت آن را نیز حل کرد. بدین منظور، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در سال‌های 1392 تا 1394 در منطقۀ منجیل انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف کمپوست تفالۀ زیتون (12، 24 و 36 کیلوگرم به ازای ...
بیشتر
پسماند کارخانه‌های روغن‌کشی زیتون غنی از مواد آلی و عنصرهای غذایی است، که میتوان از آن برای بهبود حاصل‌خیزی خاک پس از کمپوست‌سازی استفاده و مشکل بازیافت آن را نیز حل کرد. بدین منظور، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در سال‌های 1392 تا 1394 در منطقۀ منجیل انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف کمپوست تفالۀ زیتون (12، 24 و 36 کیلوگرم به ازای هر درخت به همراه 15 کیلوگرم کود دامی به‌عنوان شاهد) که روی دو رقم زیتون ’زردʻ و ’روغنیʻ بررسی شد. نتایج نشان داد، بین سطوح مختلف کمپوست و شاهد از نظر درصد روغن اختلاف معنی‌داری در سال اول وجود نداشت، اما در سال دوم درختانی که با 36 کیلوگرم کمپوست تیمار شدند، با افزایش 71/5 درصد روغن، اختلاف معنی‌داری نسبت به شاهد نشان دادند. بین سطوح مختلف کمپوست و شاهد تفاوت معنی‌داری از نظر اسیدهای چرب آزاد و جذب در طول‌موج‌های فرابنفش (K232 و K270) روغن در هر دو سال وجود نداشت. در سال دوم، درختانی که با 24 و 36 کیلوگرم کمپوست تیمار شدند از نظر ارزش پراکسید کیفیت بهتری (میزان کمتری) نسبت به دیگر تیمارها داشتند. در سال دوم کیفیت روغن از نظر میزان فلاونوئید، درختانی که با کمپوست تیمار شدند با اختلاف معنی‌دار بهتر از شاهد بود. هرچند، در این سال میزان سبزینه (کلروفیل) و کاروتنوئید کل روغن در شاهد بالاتر بود، اما نسبت سبزینه به کاروتنوئید روغن در درختان تیمارشده با کمپوست و شاهد اختلاف معنی‌داری نداشتند. دو رقم زرد و روغنی اختلاف‌های معنی‌داری از نظر اسید چرب آزاد، ارزش پراکسید روغن، K232و K270، فنل، فلاونوئید، سبزینه و کاروتنوئید کل روغن نشان دادند. به‌طورکلی، کیفیت روغن هر دو رقم زیتون که با کود دامی و یا کمپوست تفالۀ زیتون تیمار شدند در طی دو سال بر پایۀ استانداردهای شورای بین‌المللی روغن‌زیتون در محدودۀ روغن‌زیتون طبیعی فوق ممتاز بود.
اعظم سیدی مرغکی؛ علی عبادی؛ مصباح بابالار
چکیده
این پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پتاسیم محلول غذایی، فصول برداشت و تراکم کشت بر کیفیت و کمیت میوة توت‌فرنگی رقم‌سلوا در سیستم کشت هیدروپونیک، در گلخانه و آزمایشگاه‌های گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی، دانشگاه تهران اجرا شد. در این پژوهش تأثیر چهار سطح پتاسیم در محلول غذایی نیم‌کوئیک(5/1، 6/2، 3 و 5/4 میلی‌اکی‌والان در ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پتاسیم محلول غذایی، فصول برداشت و تراکم کشت بر کیفیت و کمیت میوة توت‌فرنگی رقم‌سلوا در سیستم کشت هیدروپونیک، در گلخانه و آزمایشگاه‌های گروه علوم باغبانی پردیس کشاورزی، دانشگاه تهران اجرا شد. در این پژوهش تأثیر چهار سطح پتاسیم در محلول غذایی نیم‌کوئیک(5/1، 6/2، 3 و 5/4 میلی‌اکی‌والان در لیتر) بررسی شد. در این بررسی محلول غذایی نصف غلظت کوئیک با 6/2 میلی‌اکی‌والان در لیتر پتاسیم به‌منزلة شاهد استفاده شد. سه تراکم گیاهی(12، 16 و 20 بوته در متر‌مربع) و دو فصل برداشت (پاییز و زمستان) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار بر صفات کمی و کیفی توت‌فرنگی رقم‌سلوا ارزیابی شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که افزایش پتاسیم تا 3 میلی‌اکی‌والان در لیتر در محلول غذایی سبب افزایش مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ویتامین ث میوه شد و همچنین درصد پتاسیم میوه با افزایش پتاسیم از 6/2 تا 5/4 میلی‌اکی‌والان در لیتر در محلول غذایی افزایش یافت. تراکم‌های اعمال‌شده در این آزمایش تأثیر معناداری بر کیفیت و کمیت میوة توت‌فرنگی نداشتند. تأثیر برداشت پاییزه روی طعم میوه (TSS/TA)، درصد مادة خشک و وزن میوة حاصل از شاه‌گل بیشتر از برداشت زمستانه بود. در فصل زمستان عملکرد بیشتری از هر بوته نسبت به فصل پاییز به دست آمد و مواد جامد محلول و سطح اسیدیته قابل تیتراسیون بیشتر بود. براساس نتایج فوق، محلول غذایی تغییر‌یافتة نیم‌کوئیک با 3 میلی‌اکی‌والان در لیتر پتاسیم به‌منزلة بهترین محلول غذایی شناخته شد، اما تراکم‌های کاشت آزمایششده تأثیری بر صفات کمی و کیفی آزمایششده نداشتند.
