رویا نظامیوند چگینی؛ محمود قاسم نژاد؛ محمد حسن بیگلوئی
چکیده
دراین پژوهش، اثر کمآبیاری تنظیمشده از زمان تشکیل میوه تا رسیدن میوه زیتون بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (تأمین100% تبخیر و تعرق گیاه)، کمآبیاری تنظیمشدهی نوع یک (تأمین 100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا آغاز رسیدن و 50% نیاز آبی پس از آن تا برداشت)، نوع دو (تأمین100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی ...
بیشتر
دراین پژوهش، اثر کمآبیاری تنظیمشده از زمان تشکیل میوه تا رسیدن میوه زیتون بررسی شد. تیمارها شامل تیمار شاهد (تأمین100% تبخیر و تعرق گیاه)، کمآبیاری تنظیمشدهی نوع یک (تأمین 100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا آغاز رسیدن و 50% نیاز آبی پس از آن تا برداشت)، نوع دو (تأمین100% نیاز آبی از مرحله تشکیل میوه نهایی تا سختشدن هسته و 50% نیاز آبی بعد از آن تا برداشت)، نوع سه (تأمین 50% نیاز آبی در مرحله سختشدن هسته و 100% نیاز آبی در سایر مراحل رشد میوه) و دیم بودند. ارزیابی لازم در زمینه عملکرد میوه، روغن و خصوصیات کیفی روغن انجام گردید. نتایج نشان داد بالاترین عملکرد میوه (41/30 کیلوگرم در درخت) و روغن زیتون (86/5 کیلوگرم در وزنخشک)، کمترین ارزش پراکسید (33/8 میلیاکیوالانت اکسیژن در کیلوگرم روغنزیتون) و K270 (163/0) و همچنین بالاترین کارایی مصرف آب برای تولید میوه و روغن (بهترتیب 10/24 و 64/4 کیلوگرم بر مترمکعب) در کمآبیاری نوع سه مشاهده شد. کمترین عملکرد میوه (96/8 کیلوگرم در درخت) و روغن (18/1 کیلوگرم در وزنخشک) و بالاترین عدد پراکسید (23 میلیاکیوالانت اکسیژن در کیلوگرم روغن زیتون) را تیمار دیم نشان داد. در مجموع، تیمار کمآبیاری تنظیمشده در مرحله سختشدن هسته بدون کاهش عملکرد میوه، کیفیت و عملکرد روغن نسبت به تیمار شاهد کارایی مصرف آب را نیز افزایش داد.
حامد اشراف؛ هدایت زکی زاده؛ سید محمد رضا احتشامی؛ محمد حسن بیگلوئی
چکیده
به‌منظور ارزیابی اثرگذاری‌های سه گونۀ قارچ قارچ‌ریشه یا میکوریزا (clarum Glomus، Glomus fasiculatum و mosseae Glomus) و تنش خشکی (با سه سطح رطوبتی 80 ، 55 و 30 درصد ظرفیت زراعی) بر ویژگی گراسهای لولیوم چندساله (Lolium perenne)، پوآی چندساله (Poa pratensis)، فستوکای پابلند (Festuca aurandiancea) و اگروپیرون (Agropyron elongatum)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی اثرگذاری‌های سه گونۀ قارچ قارچ‌ریشه یا میکوریزا (clarum Glomus، Glomus fasiculatum و mosseae Glomus) و تنش خشکی (با سه سطح رطوبتی 80 ، 55 و 30 درصد ظرفیت زراعی) بر ویژگی گراسهای لولیوم چندساله (Lolium perenne)، پوآی چندساله (Poa pratensis)، فستوکای پابلند (Festuca aurandiancea) و اگروپیرون (Agropyron elongatum)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در گلخانه با استفاده از گلدان‌های استوانهای انجام شد. نتایج نشان داد، بیشترین درصد پرگنه (کلنی)سازی ریشه را گراس لولیوم چندساله با گونۀ موسهآ و کمترین درصد را پوآی چندساله با گونۀ کلاروم داشتند. درصد پرگنهسازی هر سه گونۀ قارچ با ریشۀ لولیوم چندساله و فستوکای پابلند در نتیجۀ تنش خشکی، کاهش ولی درصد پرگنهسازی گونههای کلاروم و فسیکولاتوم با ریشۀ اگروپیرون و پوآی چندساله افزایش یافت. قارچهای فسیکولاتوم و موسهآ، سبزینه (کلروفیل) و کارتنوئید برگ گراسهای همزیست با آن‌ها را در بالاترین سطح تنش، بیش از 38 درصد افزایش دادند. گراسهای همزیست با موسهآ بیشترین محتوای نسبی آب برگ و کمترین نشت یونی و مالوندیآلدهید را نسبت به گراسهای همزیست با دیگر گونههای قارچ داشتند. درمجموع قارچ‌ریشه توانست تأثیر سوء تنش خشکی بر چمن را کاهش دهد ولی تمایل به همزیستی و تأثیر گونههای مختلف آن بر گراسهای تحت تنش متفاوت بود.
کامران امیری نسب؛ محمود قاسم نژاد؛ هدایت زکی زاده؛ محمد حسن بیگلویی
چکیده
پیش‌تیمار خشکی، یعنی آبیاری با تکرار کم و با فواصل طولانی، که به‌منظور گسترش سیستم ریشهای و کاهش خسارت خشکی در گیاهان استفاده میشود. در پژوهش حاضر، اثر پیش‌تیمار خشکی به مدت 30 روز در افزایش تحمل به خشکی دو گونه چمن بنت‌گراس خزنده و فستوکای پابلند ارزیابی شد. گیاهان پیش‌تیمارشده و شاهد سپس به مدت 50 روز در معرض تنش خشکی با ...
بیشتر
پیش‌تیمار خشکی، یعنی آبیاری با تکرار کم و با فواصل طولانی، که به‌منظور گسترش سیستم ریشهای و کاهش خسارت خشکی در گیاهان استفاده میشود. در پژوهش حاضر، اثر پیش‌تیمار خشکی به مدت 30 روز در افزایش تحمل به خشکی دو گونه چمن بنت‌گراس خزنده و فستوکای پابلند ارزیابی شد. گیاهان پیش‌تیمارشده و شاهد سپس به مدت 50 روز در معرض تنش خشکی با سطوح مختلف نیروی مکش خاک (20ـ 23، 40ـ 43، 50ـ 53 و 70ـ 73 سانتیبار) قرار گرفتند و در پایان، به‌منظور رشد مجدد، رطوبت خاک به مدت 15 روز در حد ظرفیت زراعی حفظ شد. نتایج نشان داد که پیش‌تیمار خشکی سبب افزایش نسبت طول ریشه به شاخساره در دو گونه چمن شد. در پایان 50 روز تنش خشکی، میزان فعالیت آنزیمهای پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز در گیاهان پیش‌تیمارشده در مقایسه با گیاهان شاهد بالاتر بود. در مرحلۀ رشد مجدد، گیاهان پیش‌تیمارشده در بنت‌گراس خزنده برخلاف فستوکای پابلند، فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی بالاتری از شاهد نشان دادند. درمجموع پیش‌تیمار خشکی با افزایش نسبت ریشه به شاخساره و تقویت سیستم آنتیاکسیدانی، تحمل به خشکی را در هر دو گونه چمن افزایش داد.
