سید حسین میردهقان؛ مجید اسمعیلیزاده؛ فرهاد پیرزاد
چکیده
مهمترین مشکلات میوۀ کیوی طی انبارمانی، عارضۀ نرمشدگی و آلودگی میکروبی است. برای رفع این مشکلات تیمار قبل از برداشت پوتریسین و اسپرمیدین بر پتانسیل انبارمانی میوۀ کیوی رقم هایوارد بررسی شد. محلولپاشی برگی غلظتهای مختلف پوتریسین (0، 1 و 2 میلیمولار) و اسپرمیدین (0، 1 و 2 میلیمولار) 40 و 20 روز قبل از برداشت انجام شد. ویژگیهای ...
بیشتر
مهمترین مشکلات میوۀ کیوی طی انبارمانی، عارضۀ نرمشدگی و آلودگی میکروبی است. برای رفع این مشکلات تیمار قبل از برداشت پوتریسین و اسپرمیدین بر پتانسیل انبارمانی میوۀ کیوی رقم هایوارد بررسی شد. محلولپاشی برگی غلظتهای مختلف پوتریسین (0، 1 و 2 میلیمولار) و اسپرمیدین (0، 1 و 2 میلیمولار) 40 و 20 روز قبل از برداشت انجام شد. ویژگیهای مختلف میوه در زمانهای صفر (قبل از شروع انبارمانی)، 11 و 14 هفته پس از برداشت ارزیابی شد. میوهها در زمان بلوغ تجاری ( Brix2/6 TSS=) برداشت و بهمدت 14 هفته در دمای 1±5/1 درجۀ سانتیگراد و رطوبت نسبی 90ـ 95 درصد انبار شدند. نتایج نشان داد که بیشترین میزان سفتی (09/3 کیلوگرم نیرو) مربوط به برهمکنش سطح 2 میلیمولار پوتریسین و اسپرمیدین و کمترین میزان آن (16/2 کیلوگرم نیرو) مربوط به تیمار شاهد بود. کمترین میزان فعالیت میکروبی، مالوندیآلدهید و کاهش وزن مربوط به میوههای تیمارشده بودند. میزان فعالیت ضد اکسیدانی، ترکیبات فنلی و کلروفیل کل تحتتأثیر تیمارها واقع شدند و بالاترین مقدار آنها متعلق به سطوح مختلف پوتریسین و اسپرمیدین بود. تغییرات شاخصهای مختلف رنگ، ویتامین ث، مواد جامد محلول کل، اسید کل و pH در میوههای تیمارشده نسبت به شاهد به تأخیر افتادند. بهطورکلی، تیمارهای پوتریسین و اسپرمیدین سبب تأخیر در نرمشدگی و کاهش فعالیت میکروبی میوهها در طول انبارمانی شدند.