سمیه کوکبی؛ سید جلال طباطبایی؛ رحیم نقش‌بند حسنی
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 227-236
چکیده
تأثیر نسبت‌های مختلف پتاسیم به کلسیم بر رشد، عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی خربزه گالیا (Cucumis melo var. reticulatus L. Naud. cv. Galia) رشد یافته در آبکشت مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار (در هر تکرار 48 گیاه) انجام گرفت. بذور خربزه گالیا در کانال‌های حاوی پرلیت و ورمی‌کولیت (به نسبت V:V 3:1) کاشته شده و با نسبت‌های مختلف ...
بیشتر
تأثیر نسبت‌های مختلف پتاسیم به کلسیم بر رشد، عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی خربزه گالیا (Cucumis melo var. reticulatus L. Naud. cv. Galia) رشد یافته در آبکشت مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار (در هر تکرار 48 گیاه) انجام گرفت. بذور خربزه گالیا در کانال‌های حاوی پرلیت و ورمی‌کولیت (به نسبت V:V 3:1) کاشته شده و با نسبت‌های مختلف K/Ca (4، 5/3، 3، 5/2، 2، 5/1) تغذیه گردیدند. عملکرد خربزه و خصوصیات فیزیولوژیکی از جمله شاخص کلروفیل و نیترات دمبرگ مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان آزمایش کل گیاهان از بستر خارج شده و خصوصیات رویشی شامل سطح برگ، وزن تر و خشک اندام‌های هوایی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که محلول‌های غذایی با نسبت‌های مختلف K/Ca تأثیر معنی‌داری (01/0p?) بر عملکرد خربزه گالیا داشت به طوری که حداکثر عملکرد 65/9 کیلوگرم در بوته در نسبت 3 و حداقل 25/6 کیلوگرم در بوته در نسبت K/Ca برابر 4 به دست آمد. تأثیر تیمارها بر سطح برگ معنی‌دار شد و حداکثر سطح برگ در نسبت 3 مشاهده گردید. یک رابطه مثبت (62/0=R2) بین سطح برگ و عملکرد به دست آمد. حداکثر شاخص کلروفیل نیز در نسبت 3 دیده شد. همچنین تأثیر تیمارها بر وزن تر و خشک برگ‌ها و ساقه‌ها و میزان نیترات دمبرگ معنی‌دار بود. تأثیر تیمارها بر درصد مواد جامد محلول (TSS) میوه‌ها معنی‌دار شد و حداکثر TSS در نسبت 4 مشاهده گردید. به این ترتیب به نظر می‌رسد که نسبت پتاسیم به کلسیم برابر 3 باعث افزایش رشد، عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی خربزه گالیا گردید بنابراین، تنظیم نسبت K/Ca در محلول غذایی برای حصول حداکثر عملکرد ضروری بنظر می‌رسد.
ساسان علی نیایی فرد؛ سید جلال طباطبایی؛ جعفر حاجیلو؛ مریم سیفی کلهر؛ نادر چاپار زاده
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
تولید مواد اکسیدانت در اثر تنش شوری از عوامل مهم در کاهش فتوسنتز و به دنبال آن کاهش رشد گیاه می‌باشد. به منظور مطالعه تاثیر مواد آنتی اکسیدانت و شوری بر خصوصیات فتوسنتزی و رشد نهال های زیتون، آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه تبریز در سال 86 انجام شد. در این آزمایش فاکتور اسید اسکوربیک (mM2) و گلوتاتیون احیاء شده (mM3) به عنوان مواد آنتی ...
بیشتر
تولید مواد اکسیدانت در اثر تنش شوری از عوامل مهم در کاهش فتوسنتز و به دنبال آن کاهش رشد گیاه می‌باشد. به منظور مطالعه تاثیر مواد آنتی اکسیدانت و شوری بر خصوصیات فتوسنتزی و رشد نهال های زیتون، آزمایشی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه تبریز در سال 86 انجام شد. در این آزمایش فاکتور اسید اسکوربیک (mM2) و گلوتاتیون احیاء شده (mM3) به عنوان مواد آنتی اکسیدانت و فاکتور شوری در دو سطح (0 و 100 میلی مولار) بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار بر روی نهال های یک ساله زیتون رقم زرد استفاده گردید. نتایج نشان داد که اثر متقابل مواد آنتی اکسیدانت و شوری برای فتوسنتز خالص معنی دار می‌باشد و تیمار اسید آسکوربیک در شرایط بدون شوری باعث افزایش مقدار فتوسنتز نسبت به بقیه تیمارها شده است. همچنین تیمار اسید آسکوربیک باعث افزایش هدایت روزنه ای و تعرق گردید. خصوصیات رویشی تحت تاثیر اسید آسکوربیک قرار گرفت بطوریکه این ماده سبب افزایش نسبت سطح برگ، کلروفیل و نسبت وزن برگ و از سویی کاهش مقدار آب برگ، سطح ویژه برگ و مقدار آب برگ در واحد سطح شد. در حالت عکس شوری موجب کاهش فتوسنتز خالص، تعرق، نسبت سطح برگ، شاخص کلروفیل، نسبت وزن برگ، مقدار آب شاخساره، مقدار آب شاخه و فعالیت آنزیم پراکسیداز شد. همچنین شوری سبب افزایش مقدار آب برگ، سطح ویژه برگ و مقدار آب برگ در واحد سطح گردید. با توجه به نتایج گرفته شده ماده آنتی اکسیدانت اسید آسکوربیک برای بهبود عمل فتوسنتز و رشد زیتون در شرایط شور و غیر شور نسبت به گلوتاتیون احیاء شده و شاهد بهتر عمل نموده است.
