TY - JOUR ID - 58215 TI - تأثیر اسل، ساکارز و اسانس آویشن باغی (Thymus vulgaris) بر ماندگاری و کیفیت پس از برداشت گل‌ شاخه بریدنی مریم (Polianthes tuberosa L.) JO - علوم باغبانی ایران JA - IJHS LA - fa SN - 2008-482X AU - برجی, نفیسه AU - حسن پور اصیل, معظم AU - صبوری, عاطفه AD - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکدۀ علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان AD - استاد، دانشکدۀ علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان AD - استادیار، دانشکدۀ علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 47 IS - 1 SP - 93 EP - 103 KW - آنزیم پراکسیداز KW - باز شدن گلچه‌ها KW - بنزیل آدنین KW - روغن‌های ضروری KW - گل مریم KW - مالون‌دی‌آلدئید DO - 10.22059/ijhs.2016.58215 N2 - در این پژوهش که باهدف بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم رقم دابل انجام گرفت، تیمارهای موردآزمایش شامل آب مقطر به­عنوان تیمار شاهد، اتانول 3درصد، ساکارز 5 درصد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلی­گرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر و برای شماری از شاخه­های گل نیز تیمار ضربانی با ساکارز 5درصد در 24 ساعت اول و قرار دادن شاخه­های گل­ تیمارشده با ساکارز در سه غلظت یادشدۀ اسانس آویشن باغی و اسل، در 24 ساعت دوم بودند. نتایج مقایسۀ میانگین­ها نشان داد تیمار گل­ها با غلظت­های 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر اسل، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل­ها به ترتیب به مدت 33/7، 67/6 و 67/5 روز داشتند. در غلظت­های 75، 100 و 50 میلی­گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 33/4، 67/3 و 33/3 روز افزایش یافت. در این تیمارها وزن­تر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و سبزینه (کلروفیل) نسبت به دیگر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز در طی دورۀ پس از برداشت در گل­های تیمارشده با غلظت­های 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر اسل و غلظت­های 75، 100 و 50 میلی­گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری گل­های شاخه بریدنی مریم رقم دابل شدند. UR - https://ijhs.ut.ac.ir/article_58215.html L1 - https://ijhs.ut.ac.ir/article_58215_8e501612164fd92462bac2f460636fdb.pdf ER -